سید محمدعلی بحرالعلوم : جهان اسلام نیازمند همزیستی صلح‌آمیز پیروان مذاهب است

به گزارش خبرنگار مذهبی پایگاه ستارگان به نقل از ایکنا، نامگذاری هفته‌ای به نام هفته وحدت به ابتکار جمهوری اسلامی ایران بی‌شک حرکت ارزنده‌ای در راستای جلب توجه و همراهی امت اسلامی بوده است. این ایام بهانه‌ای‌ است که بر تحکیم وحدت بین شیعه و سنی تأکید کرده و نقاط ضعف و قوت  همبستگی و یکدلی بین همه مذاهب اسلامی را برشماریم.

در همین رابطه سید محمدعلی بحرالعلوم، پژوهشگر و استاد حوزه علمیه در نجف در گفت‌وگو با ایکنا تصریح کرد: مسلمانان در گوشه و کنار جهان به‌ویژه در منطقه‌ای که زندگی می‌کنیم یعنی خاورمیانه که شامل کشورهای عربی و اسلامی است در قرون اخیر دچار ضعف شدید شدند. عدم استفاده از منابع اصلی دین، منجر به عقب‌ماندگی و عدم پیشرفت مسلمانان شده و درگیری‌هایی که بین کشورها و ملت‌های اسلامی رخ داد باعث تضعیف آنها شده است.

عوامل داخلی و خارجی تضعیف امت اسلامی

وی افزود: این ضعف، نتیجه عوامل خارجی و داخلی است. عوامل خارجی مانند دولت‌های بزرگ استعماری که بر کشورهای اسلامی سلطه دارند و عوامل داخلی، شامل ضعف واضح علمی جوامع اسلامی و دولت‌های حاکم بر کشورهای اسلامی در طول قرون گذشته یعنی در طول سده‌های گذشته است که ما گرفتار حکومت‌های ضد علم، ضد پیشرفت و ضد تمسک حقیقی به اسلام بوده‌ایم. این امر منجر به ضعف توان اجتماعی، اساسی، عقیدتی و علمی این کشورها شد.

بحرالعلوم تصریح کرد: همچنین برنامه‌های استعمار و سلطه قدرت‌های بزرگ بر مناطق اسلامی که ثروت‌های مادی بسیاری دارد و این‌که همه جهان به این ثروت‌ها و مناطق چشم دارند عامل دیگر عقب‌ماندگی است. ضعف این کشورها که دو سه قرن به طول انجامیده منجر به تکه تکه شدن آن‌ها شد و عدم وجود توان واقعی برای بهره بردن از دین اسلام این جوامع را تضعیف کرده است. اسلام دینی است که مردم را به پیشرفت و رشد فرا می‌خواند و به رشد نفس انسانی دعوت می‌کند که خداوند سبحانه و تعالی به آن امر کرده است اما متأسفانه دولت‌های اسلامی در طول قرون گذشته به حاکمیت این ارزش‌ها و وحدت جوامع اقدام نکردند و تفرقه در امت اسلام باعث عقب‌افتادگی آن طی سال‌ها و قرون گذشته شده است.

لزوم افزایش شناخت مذاهب از یکدیگر

حجت‌الاسلام بحرالعلوم ادامه داد: در واقع باید ببینیم به تقریب بین مذاهب چگونه نگاه می‌کنیم. ۱۰۰ سال قبل مشکل اصلی، ناآگاهی نسبت به مذاهب به‌ویژه نسبت به امامیه بود. یعنی علمای اهل سنت و دیگر مذاهب از بسیاری از اصول و مبانی مذهب امامیه اطلاع نداشتند. از این رو علمای شیعه از دهه پنجاه قرن گذشته دست به انتشار وسیع آثار شیعی زدند. مرحوم آیت الله بروجردی و مرحوم سید حکیم در دهه ۵۰ و ۶۰ قرن گذشته به انتشار کتاب‌های مذهب امامیه و فقه آن اقدام کردند.