به گزارش خبرنگار اقتصادی پایگاه خبری ستارگان به نقل از بانک پارسیان، بار‌ها شنیده‌اید که شاید یکی از مهم‌ترین دستاورد‌های رؤسای بانک مرکزی در دولت قبل و حتی در دولت کنونی، خروج برخی بانک‌ها از زیان‌آوری و یا به تعبیری اصلاح ساختار‌های مالی برخی بانک‌ها باشد.
اما به‌راستی اگر سود تسعیر دارایی‌های ارزی ناشی از تورم‌های کمرشکن و کاهش خجالت‌آور ارزش پول ملی نبود، وضعیت سودآوری بانک‌ها در سال‌های اخیر تغییرات چشمگیری داشت؟ یا حتی افزایش چشمگیر درآمد‌های حاصل از کارمزد‌های تحمیل شده به مشتریان بانک‌ها در سال‌های اخیر نیز نمی‌توانست بخش کوچکی از آثار و تبعات منفی سوءمدیریت‌ها و ولنگاری مالی را در بانک‌های کشور جبران نماید؟
شناسایی زیان‌های سنگین و تجمیع زیان‌های انباشته چند ده‌هزار میلیاردتومانی در صورت‌های مالی برخی بانک‌هاتنها گوشه‌ای از نحوه مدیریت بانک‌ها توسط نوابغ علوم مالی و بانکداری کشور می‌باشد.
اما در این میان هستند بانک‌هایی که به‌واسطه شناسایی سود‌های غیرعملیاتی و فاقد کیفیت، سرخوش از شناسایی سود در صورت‌های مالی آن‌هم پس از سال‌های متمادی، مایه مباهات مدیران بانک و رؤسای بانک مرکزی قلمداد می‌شوند.
بانک پارسیان یکی از نمونه‌های بارز این قبیل بانک‌ها محسوب می‌شود به‌نحوی‌که شناسایی سود خالص ۳.۲۱۹ میلیاردتومانی در سال مالی ۱۴۰۱، توانسته زیان انباشته این بانک را پس از سال‌ها به محدوده ۲.۰۰۰ میلیاردتومانی برساند.
در گزارش این هفته چهارشنبه‌های داغ، نگاهی گذرا به برخی از اطلاعات صورت‌های مالی حسابرسی شده بانک پارسیان خواهیم داشت تا سهام‌داران، شفاف‌تر از قبل در جریان دستاورد‌های مفتخرانه مدیران این بانک قرار گیرند.
همان گونه که در ابتدای گزارش نیز اشاره شد، بزرگ‌ترین راه نجات این بانک از شناسایی زیان‌های چند هزار میلیاردتومانی در سال مالی ۱۴۰۱، شناسایی حدود ۱۰.۰۰۰ میلیارد تومان سود بی‌کیفیت تسعیر ارز بوده است.
جهت درک بهتر نقش تأثیرگذار این سود بی‌کیفیت در عملکرد سالیانه بانک کافی است ۱۰.۰۰۰ میلیارد تومان سود ناشی از تسعیر ارزی دارایی‌ها را از سود خالص ۳.۲۰۰ میلیاردتومانی اعلامی این بانک در سال مالی ۱۴۰۱ کم کنید تا به زیانی ۶.۸۰۰ میلیاردتومانی و زیان انباشته‌ای ۱۲.۰۰۰ میلیاردتومانی برسید.
جالب آنکه بر اساس بند حسابرس در صورت‌های مالی حسابرسی شده منتشره از سوی این بانک، دو نکته قابل‌توجه می‌باشد که هر یک از آن‌ها می‌تواند سود ناشی از تسعیر ارز را به طرز چشمگیری تحت‌الشعاع قرار دهد.
نکته ۱: بدهی‌های ارزی و تسهیلات اخذ شده از صندوق توسعه ملی، فاقد تأییدیه از سوی این صندوق می‌باشد. در حدود ۲.۴ میلیارد دلار معادل ۴۸.۵۰۰ میلیارد تومان مانده تسهیلات ارزی دریافتی از صندوق توسعه ملی با سررسید‌های عمدتاً تا سال ۱۴۰۳ در صورت‌های مالی درج شده که به نظر می‌رسد هر گونه مغایرت در این مبالغ هنگفت و تأثیرگذار و همچنین نزدیک بودن سررسید پرداختی آن‌ها یکی از اصلی‌ترین چالش‌های این بانک است.
نکته ۲: بر اساس بند ۲۸ صورت‌های مالی حسابرسی شده بانک پارسیان، معادل مبلغ ۲۹.۹۰۰ میلیارد تومان در طبقه سپرده‌های دیداری نزد بانک‌های خارجی – ارز به ثبت رسیده است که باتوجه‌به عدم در دسترس قرارگرفتن مدارک و مستندات لازم به حسابرس، به نظر پیگیری‌های لازم از سوی نهاد‌های نظارتی بانک مرکزی و سازمان بورس دراین‌خصوص غیرقابل‌کتمان و ضروری می‌باشد.
شناسایی در حدود ۲.۸۰۰ میلیاردتومانی سود ناشی از سرمایه‌گذاری‌های بانک در سهام شرکت‌ها عمدتاً مربوط به سود‌های محقق شده در شرکت‌های گروه مالی پارسیان و سرمایه‌گذاری پارسیان می‌باشد که متأسفانه با کج‌سلیقگی‌های خاصی و برخلاف سال‌های گذشته صورت‌های مالی این شرکت‌ها هنوز در سامانه کدال بارگذاری نشده است.
باتوجه‌به عدم انتشار صورت‌های مالی این دو شرکت احتمالاً می‌توان حدس زد که سود شناسایی شده از شرکت سرمایه‌گذاری پارسیان عمدتاً مربوط به سود کاهش‌یافته اپال پارسیان باشد؛ اما پیش‌بینی نحوه شناسایی سود ۱.۹۹۹ میلیاردتومانی گروه مالی پارسیان کمی دشوار می‌باشد.
بی شک برای بانکی که سود سالیانه خالص ۳.۲۰۰ میلیاردتومانی شناسایی نموده، فروش ۶.۳۰۰ میلیارد تومان فروش املاک توثیقی و تحقق ۳.۷۰۰ میلیارد تومان سود ناشی از این محل آن‌هم در شرایطی که سال گذشته هیچ درآمدی از این محل به ثبت نرسیده است، رخدادی ناامیدکننده محسوب می‌گردد.
این سؤال که آیا املاک فروخته شده به شرکت‌های زیر مجموعه و صرفاً در راستای شناسایی سودی غیرعملیاتی صورت‌گرفته و یا نه سؤالی است که متأسفانه نمی‌توان از صورت‌های مالی منتشره این بانک پاسخی برایش یافت. اینکه رقمی ۶.۳۰۰ میلیاردتومانی فروش املاک باتوجه‌به سطح اهمیت بالایش نیاز به توضیحات بیشتر دارد یا خیر، نیز سؤالی است که می‌بایست حسابرس شرکت و نهاد‌های نظارتی دراین‌خصوص اظهارنظر کنند.
چرا سهام‌داران بانک پارسیان از آن فرار می‌کنند:
درحالی‌که بانک مرکزی در ماه گذشته بانک پارسیان را ملزم به انجام افزایش سرمایه از محل آورده نقدی سهام‌داران و رسیدن به حداقل‌های سرمایه نظارتی و کفایت سرمایه نموده بود، مجمع فوق‌العاده این شرکت در خصوص تصمیم‌گیری دراین‌خصوص در تاریخ ۲۹/۰۴/۱۴۰۲ بدون هیچ نتیجه‌ای و اعلام تنفس به تاریخ ۱۲/۰۵/۱۴۰۲ موکول گردید.
اما سؤال اینجاست که چرا سهام‌داران تمایلی به تصمیم‌گیری در خصوص افزایش سرمایه این بانک از محل مطالبات و آورده نقدی سهام‌داران نداشتند؟ مگر تمکین از درخواست بانک مرکزی چقدر دشوار است که اصلی‌ترین سهام‌داران بانک حتی در جلسه دوم مجمع فوق‌العاده هم حضور نداشتند و ترجیح دادند اخبار مجمع را در کانال‌های تلگرامی دنبال کنند؟
احتمالاً درست حدس زده‌اید، سهام‌داران اصلی شرکت در مجمع فوق‌العاده نوبت دوم حضور نداشتند، چون اصلاً پولی ندارند که بخواهند در مورد افزایش سرمایه تصمیم‌گیری نمایند. شرکت‌های مجموعه ایران‌خودرو به طور غیرمستقیم سهام‌دار حدود ۳۲ درصدی بانک پارسیان محسوب می‌شوند و باتوجه‌به زیان انباشته تلفیقی در حدود ۱۰۰ هزار میلیاردتومانی ایران‌خودرو تا پایان سه‌ماهه نخست سال جاری، شما بگویید این شرکت بیش از ۲.۰۰۰ میلیارد تومان پول نقد برای افزایش سرمایه را از کجا تهیه نماید؟
به نظر می‌رسد که شرکت‌های زیر مجموعه ایران‌خودرو بیش از هر شرکت و بانک دیگری خود مستحق دریافت کمک‌های نقدی و هدایای غیرنقدی می‌باشد؛ اما اینکه چگونه این شرکت قرار است به بانک پارسیان کمک کند داستانی است دیدنی!
۸.۳۶۶ میلیارد تومان ناقابلی که باعث شد شرکت سرمایه‌گذاری سمند و شرکت گسترش سرمایه‌گذاری ایران‌خودرو که در مجمع‌عمومی حضوری تمام‌قد داشتند حتی به جلسه دوم مجمع فوق‌العاده هم نیایند.
حضور تمام‌قد شرکت سرمایه‌گذاری سمند و شرکت گسترش سرمایه‌گذاری ایران‌خودرو در مجمع‌عمومی سالانه
عدم حضور شرکت سرمایه‌گذاری سمند و شرکت گسترش سرمایه‌گذاری ایران‌خودرو در مجمع فوق‌العاده نوبت دوم
به عبارتی صندوق بازارگردانی بانک پارسیان در اصلی‌ترین جلسه چند سال اخیر بانک حضور داشت؛ اما سهام‌دار عمده خیر!
سه تارستان
صفحه اصلی
اقتصادی
موسیقی
سینما
هنری
ورزشی
سیاسی
مذهبی
عکس
فیلم