به گزارش خبرنگار مذهبی پایگاه اطلاع رسانی ستارگان به نقل از ابنا، فاطمه بنت اسد، مادر امیرالمؤمنین (ع)، از زنان سابقه‌ دار در تاریخ اسلام است و به خاطر محبت ‌هایی که در دوران کودکی به رسول خدا (ص) کرده بود، شدیداً مورد علاقه آن حضرت بوده و پیغمبر خدا تا زنده بود از محبت‌ هایی که این بانوی اسلام در کودکی به آن حضرت کرده بود، یاد می ‌کرد.

و درباره ‌ایشان دعای خیر می ‌فرمود؛ چون فاطمه برای آن حضرت، مانند مادر مهربانی بود که او را چون عزیزان خود تربیت نموده و بزرگ نمود.

فاطمه نخستین زنی بود که با رسول خدا (ص) پس از خدیجه بیعت نمود و یازدهمین مسلمانی است که به اسلام گروید و چون هنگام مرگ او فرا رسید رسول خدا (ص) بر او نماز گزارد.

سبقت در اسلام یکی از فضایل بزرگ برای هر مرد و زن مسلمانی به شمار می ‌رود.

فاطمه بنت اسد پس از خدیجه کبری، گوی سبقت را در این فضیلت از دیگران ربوده است. در مهاجرت به مدینه نیز وی از زنانی است که گوی سبقت را ربود و جزء پیشتازان این راه بود و این نیز فضیلت دیگری است که هرکس زودتر از دیگران هجرت کرده، به همان نسبت بر سایر مسلمانان فضیلت و برتری دارد.

این مطلب را خداوند در سوره توبه این ‌گونه بیان فرمود: 

و آنان که سبقت به ایمان گرفتند، از مهاجر و انصار (و در دین ثابت ماندند) و آنان که به نیکی پیروی آنان کردند، خدا از آن ‌ها خشنود است و آن ‌ها از خدا خشنودند و خدا برای همه آن ‌ها بهشت ‌هایی که از زیر درختان آن ‌ها نهرها جاری است، مهیا ساخته که در آن بهشت تا ابد متنعّم باشند، این به حقیقت سعادت بزرگ است.

فاطمه بنت اسد، ازجمله زنان بزرگواری است که این هر دو فضیلت را درک کرد و چون رسول خدا (ص)  به مدینه هجرت فرمود.

این بانوی محترمه حتی قبل از نبوت رسول خدا (ص) به خدای تعالی و پیامبران الهی ایمان داشتند.

در باب ولادت امیرالمؤمنین (ع) نوشته‌ اند که چون درد زاییدن بر او فشار آورد و هنگام ولادت آن حضرت گردید، فاطمه به کنار خانه کعبه آمد و با این چند جمله ناراحتی خود را به پیشگاه خدای تعالی اظهار کرده و گفت:

پروردگارا من ایمان دارم به تو و به همه پیامبران و کتاب ‌هایی که از سوی تو آمده و گفتار جدم ابراهیم خلیل را تصدیق دارم و او که این خانه کعبه را بنا نمود. پروردگارا، به حق همان کسی که این خانه را بنا کرده و به حق  این نوزادی که در شکم من است، ولادت او را بر من آسان گردان. ناگهان دیوار کعبه شکافته شد و فاطمه به داخل خانه رفت و علی (ع) به دنیا آمد.

فاطمه بنت اسد هنگام ولادت رسول خدا (ص) به کمک آمنه مادر آن حضرت آمد و چون محمد (ص) به دنیا آمد، نوری پدیدار شد که مابین شرق و غرب را فرا گرفت.

در این حال، ابوطالب به دیدن آن ­دو آمد و هردو را در شگفت دید و چون از سبب تعجب آن دو پرسید، فاطمه بنت اسد، داستان نوری را که مشاهده کرده بود، به او گفت و ابوطالب او را مخاطب ساخته، اظهار کرد: آیا می ‌خواهی تو را مژده دهم؟ فاطمه گفت: آری، ابوطالب گفت: آگاه باش که تو نیز در آینده پسری خواهی آورد که وصی این مولود خواهد بود.

فاطمه بنت اسد، مادر امیرالمؤمنین (ع) از زنان بزرگ اسلام و نزدیک به حضرت خدیجه کبری و بالاتر از زنانی مانند اسماء بنت عمیس و دیگران است.

در روایت "امالی" شیخ صدوق آمده است، پس از مراسم دفن ایشان، رسول خدا (ص) به عمار فرمود: به خدا سوگند، من از قبر فاطمه بیرون نیامدم، جز آنکه دو چراغ از نور را دیدم که نزد سر فاطمه آوردند و دو چراغ دیگر از نور در نزد دست ­های او بود و دو چراغ از نور در کنار پاهایش بود و دو فرشته که بر قبر او گماشته بودند که تا روز قیامت برای او استغفار کنند.

________________________________________________________________________________________________

پی نوشت ها و منابع:

1- زندگانی امیرالمؤمنین (ع)، سید هاشم محلاتی، تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی، 1374، صص 7-17.

2- امیرالمؤمنین (ع)، سید علی ‌اکبر قرشی، انتشارات نوید اسلام: قم، 1387، صص:16-17.